Kandy

Woensdag 8 augustus

Vandaag staan we vroeg op. We hebben via de tuktuk chauffeur goedkoop een taxi geregeld die ons om 7 uur komt ophalen bij het hotel. Om 7.15 uur komt de taxi eindelijk aangereden. Hij dacht dat we om 7.30 uur hadden afgesproken. Voor 6500 roepies (=35 euro) brengt hij ons van Sigiriya naar Kandy (een autorit van ongeveer 2 uur), een koopje want via het hotel was het 11000 roepies. Na 5 minuten gaat het mis. De chauffeur zit niet op te letten, John wel en roept look out. De chauffeur remt, helaas te laat en rijdt op een stilstaande bus. Gelukkig rijden ze hier niet hard. De voorkant van de auto, een Nissan, zit behoorlijk in elkaar. We hebben gelukkig niks. Alleen Robin haar duim doet een beetje zeer. Een hoop mensen, alle passagiers komen uit de bus om naar de auto en naar ons te kijken. We hebben vooral medelijden met de chauffeur, daar gaat zijn inkomen. Geen idee of ze in Sri Lanka verzekerd zijn. Het valt op dat iedereen rustig blijft. Er is geen politie te zien. De chauffeur excuseert zich en hij regelt direct dat er een andere auto voor ons komt. Die komt ook al snel. We wensen de chauffeur sterkte en stoppen hem wat roepies toe voor de reparatie van de auto. Hup in de volgende auto om onze weg te vervolgen. Eenmaal in de auto zijn we dankbaar dat er niks aan de hand is met ons. Je moet er niet aan denken dat je in Sri Lanka in de middle of nowhere in een ziekenhuis terecht komt. De chauffeur rijdt heel rustig en de muziek in de auto is aangenaam. Tim en Robin vallen standaard in de auto in slaap. John let samen met de chauffeur op de weg en ik geniet van de omgeving.

De omgeving is prachtig. Het is zo anders als in Nederland. Totaal niet georganiseerd. Geen huis is hetzelfde. Alles ziet er oud uit. Er zijn veel oude reclameborden. De stadjes bestaan uit wat winkelkraampjes langs de weg en wat huisjes. De huizen zijn meestal half afgebouwd. Soms is er een enigzins mooi stenen huis, Soms is het een hutje met gladgestreken olievaten of golfplaten als afscheiding. Tussen de huizen in branden mensen afval. Je ziet heel veel mensen met een bezem, de ingang van hun kraampje of winkeltje schoonvegen. Dat kunnen ze de hele dag door doen, want de straat is ontzettend stoffig. Het is niet echt heel erg smerig. Alhoewel je wel veel plastic ziet liggen. Er is alleen een weg, naast de weg is een klein stukje zand en dan staan er gebouwtjes. Er zijn geen stoeppaden.

De mensen zien er allemaal redelijk verzorgd uit. De kleding is schoon. De schooluniformen van de kinderen zijn prachtig wit, de vrouwen dragen gekleurde jurken of gekleurde doeken. De jonge mannen hebben een broek aan met meestal een kleurig shirt. De monnikken dragen oranje doeken, de wat oudere mannen dragen vaak een doek om hun middel en echt iedereen, op een enkele uitzondering na, draagt slippers. Bijna iedereen heeft een net kapsels. De vrouwen hebben lang haar en dragen dit opgestoken in een staart of een knot.

Langs en soms op de weg zijn veel honden te zien. De kraampjes langs de weg verkopen vooral fruit. Ook zie je veel kraampjes met plastic bezems en veel kraampjes met plastic speelgoed, zoals ballen of opblaasbeesten. Af en toe is er een foodcity, een soort van supermarkt. Er zijn vage restaurantjes en een heleboel benzinestations. Bij de benzine stations is er volop personeel. Er zijn dan 4 benzinepompen met 8 man personeel, waarvan de meerderheid eigenlijk niks doet.

Langs de weg zie je veel mensen, die op de bus wachten of die niks doen. Veel mensen lijken hier niks te doen. Er zijn veel bussen. De bussen zijn oud. Er zijn bushaltes, maar als iemand zijn hand opsteekt, stopt de bus ook.

In de wat grotere plaatsen zie je vaak een autosloperij met halve auto's. Ze hergebruiken hier waarschijnlijk heel veel. Zelfs de paraplu's worden gemaakt als ze stuk zijn.

Tussen en achter de huizen en de winkels zie je veel groen, palmbomen, bananenbomen, rijstplanten. Ook als je hier geen geld hebt kan je waarschijnlijk genoeg eten. Het is echt zo'n verschil met Nederland. Ik raak niet uitgekeken.

De kokosnoten worden uit de boom geplukt. Mensen klimmen in de bomen om de noten te plukken. Voor  roepies (50 cent) plukt iemand de hele boom leeg.

We komen aan in Kandy, de chauffeur denkt (of hij doet alsof) dat het hotel ver buiten Kandy ligt, dat gaat ons meer kosten dan de 6500 roepies die we afgesproken hebben. John vertrouwt het niet en wijst de chauffeur de weg met de navigatie op de iphone. De chauffeurs hier hebben wel een telefoon, meestal geen smartphone. Als we bijna op de plaats van bestemming zijn vragen ze de weg of bellen ze met het hotel waar het ligt.

Het hotel blijkt prachtig te zijn. Het hotel heet de Golden Crown. De pilaren zijn gigantisch, het goud blinkt je tegemoed. De hal blinkt van het marmer. De stoelen in de lobby zijn immens groot. Er is meer personeel dan dat er gasten zijn. We worden verwelkomt door 3 mensen achter de balie en 2 gastvrouwen. We mogen plaatsnemen in de gigantische stoelen. Daar komt meneer 6, hij neemt onze bagage aan, dan komt meneer 7, die onze paspoorten wil zien, meneer 8 komt ons een drankje brengen, meneer 9 komt een warm, geurend doekje voor onze handen brengen en meneer 10 komt deze met een zilveren tang weer ophalen. Meneer achter de balie zegt dat ze ons nog niet zo vroeg hadden verwacht en vertelt ons dat we het hotel kunnen bekijken, zodat ze snel onze kamer in orde kunnen maken. Het hotel is prachtig. Er is zelf een helicopter deck. Natuurlijk een infinity pool met uitzicht op de groene heuvel en een spa waar we een massage kunnen krijgen. Onze kamer blijkt megagroot te zijn. Ongeveer 18 meter (grote stappen) lang. Er staan 2 grote kingsize bedden met tientallen kussen. Er is een enorme badkamer met een 2 persoonsbubbelbad en tientallen zachte handdoeken met een gouden logo van het hotel. Er is een zitje binnen en een zitje op het balkon. Er zijn allemaal leuke zakjes en doosjes met tandenborstels, tandpasta, haarnetjes, en zelf scheermesjes. We gaan twijfelen of de prijs op booking.com niet de prijs per persoon was i.p.v. de prijs voor 4 personen. Maar na 3x lezen lijkt het toch echt te kloppen. Heerlijk voor 2 nachten.

We gaan op weg naar Kandy, naar de tempel van de tand, de meest heilige plaats van Sri Lanka. In deze tempel ligt in een gouden doos, die weer in 6 andere gouden dozen ligt de tand van Boeddha. Na zijn crematie zijn de overgebleven botten en tanden verdeeld over meerdere landen, 1 van de tanden ligt dus hier. Het hotelbusje brengt ons naar de tempel en raadt ons aan om kaartjes te kopen voor het theater voor de dansvoorstelling. Het duurt een uurtje, dus die gok durven we wel te nemen.

Bij de tempel zijn niet veel blanke toeristen. De Srilankezen zijn er in overvloed. Ze nemen allemaal bloemen mee om neer te leggen bij de tand. De tafels voor de tand liggen vol met bloemen. Om plaats te maken op de tafels worden de bloemen terplekke weer opgeruimd en in vuilniszakken gepropt. Niet erg heel eerbiedig voor de mensen die van het weinige geld dat ze hebben bloemen kopen. Overal zitten mensen, jong en oud op de grond te "bidden". Waarschijnlijk "bidden" er veel mensen voor een wondertje of hulp in moeilijke tijden of ze "bidden" voor de toekomst. Het is erg indrukwekkend. De dozen met de tand zijn op ons tijdstip niet zichtbaar. Als we verder lopen zien we prachtige tekeningen die de verhalen van Boeddha en de geschiedenis vertellen. Er is een prachtige gouden boeddha. Erg indrukwekkend allemaal.

Inmiddels bedenken we ons dat we behalve een stroopwafel nog niks hebben gegeten, dus we gaan op zoek naar een eettentje. In Kandy worden we hartelijk aangesproken door een man die ons herkend. Hij werkt in ons hotel en fluistert ons in dat we in het hotel veel te hoge prijzen betalen voor de massage. Op de markt kan je je voor 600 roepies laten masseren. We vertellen hem dat we vooral honger hebben, natuurlijk weet hij ook een goed eettentje voor ons. Onderweg naar het eettentje blijkt dat niemand van ons de man herkend. John heeft een paraplu meegekregen van het hotel, dus het was makkelijk raden voor de man in welk hotel we zaten. Wat voel ik mij een domme toerist. Robin en John twijfelen nog of die man echt niet van het hotel is, maar Tim en ik zijn ervan overtuigd dat het een smoes was. Het eten (weer rijst , noedels en loempia's) is overigens prima. Als we buiten zijn staat de man er inderdaad weer en weten we zeker dat we in de mailing zijn genomen. Haha, we zijn echt domme toeristen.

We lopen nog even door Kandy heen, we zijn echt een opvallende verschijning. Alles is oud. Het is niet echt een toeristenbuurt dus we besluiten maar weer terug te gaan. Naar de dansvoorstelling.

De dansvoorstelling is erg leuk en vrolijk. Het is geen Joop van de Ende productie. We zitten in een soort schoolaula met plastic stoelen. Er zijn een hoop mannen met trommels, mooie kostuums, mooie meisjes die dansen. Een soort dorpsgek met een duivelmasker. Draaiende schotels en mannen die heel veel rondjes achter elkaar kunnen draaien. Je wordt er duizelig van. Na de voorstelling is er buiten nog een vuurshow met flessen vol met spititus, veel kolen en veel vuur over het lichaam, in monden en als laatste lopen ze over kolen. Leuk om mee te maken.

Terug in het hotel mogen we gaan eten (zit bij de prijs inbegrepen, haha). We worden zeer hartelijk begroet, onze stoelen worden aangeschoven, ons water wordt constant bijgevuld. Ook hier is er weer meer personeel dan dat er gasten zijn. Het buffet is enorm en er zijn ook nog 2 koks die live italiaans of rijst voor je koken. Het toetjes buffet is overweldigend. Zo veel keus. De general manager komt ons persoonlijk vragen of alles naar ons zin is en of het personeel vriendelijk genoeg is. Nou wij hebben niks te klagen en beloven dat we een goede recentie zullen schrijven op booking.com. John vraagt tussen neus en lippen door of we de honeymoonsuite kunnen krijgen. Maar die is voor Robin als ze gaat trouwen.

Tim gaat nog even naar de gym. Moe maar zeer voldaan gaan we lekker slapen. Morgen weer een drukke dag.