yala park

Om half 5 gaat de wekker. Vandaag gaan we echt op safari. Het Yala park is even groot als de provincie Utrecht. In 2/5 van het park zijn bezoekers toegestaan. In het park leven 35 luipaarden.

Midden in de nacht rijden we in 40 minuten met de Jeep naar de ingang van het park. De chauffeur gaat voor ons de kaartjes halen. Heel decadent, maar al zijn collega’s doen dat, dus dat is voor hem dan toch wel gezellig. Tijdens het wachten worden we vermaakt door everzwijnen, een moederhond met puppies en de apen die wakker worden en al zwiepend door de boom hun ochtend gymnastiek doen. Het zwijn en de apen lijken samen te werken als ze van een Chinese familie het ontbijt pikken. 

We zijn nog maar net in het park als we gelijk als een olifant in de bosjes zien en roofvogels. Dit beloofd spectaculair te worden. Ik, die normaal nooit iets zie of opmerk zie vlak langs de weg opeens heel dichtbij een luipaard. De chauffeur, die getraind is om luipaarden te spotten, heeft hem niet gezien. Snel rijdt hij achteruit. Als het luipaard ons ziet schrikt ie zo, dat ie maakt dat ie wegkomt. 

Er komen nog een paar Jeeps aanrijden en de chauffeur verteld steeds dat ik het luipaard heb gespot. Ik voel mij een volleerd luipaarden spotter en ben er van overtuigd dat we er nog wel een paar zullen zien. We hebben immers  nog ruim 3 uur te gaan. 

We rijden door het park en zien onderweg wel 100 krokodillen. Maar die doen erg weinig dus dat is niet echt leuk om lang naar te kijken. 

We zien een heleboel buffels, bambi’s, een paar olifanten en hele grote leguanen. Het is wederom schitterend. 

Maar we zijn hier voor de luipaarden. We gluren door de bosjes, kijken op de rotsen, maar helaas ze laten zich niet zien. 

We stoppen bij het monument ter nagedachtenis van de slachtoffers van de tsunami. In 2004 zijn hier 48 mensen omgekomen. Het is vreemd om bij de oceaan te staan waar dit is gebeurd. 

Toch wel een beetje teleurgesteld verlaten we het park. Wij en de chauffeur voeren de resten van het ontbijt aan de everzwijnen en ook nog een paar aapjes genieten van ons ontbijt. 

Terug in het hotel nemen we nog een duik in het zwembad en dan staat de volgende taxi al weer klaar om ons naar Merissa aan de kust te brengen. De afstanden in Sri Lanka zijn niet heel groot maar omdat ze maar 50 km per uur rijden, zitten we toch weer ruim 3 uur in de taxi. 

In Merissa aangekomen gaan we gelijk naar het strand waar Tim en Robin proberen te surfboarden. Voor de 1e keer gaat het best wel aardig. Morgen maar een lesje nemen.